ภิกษุทั้งหลาย. ! เธอพึงเจริญสติปัฏฐานด้วยคิดว่า "เราจักรักษาซึ่งตน";
เธอพึงเจริญสติปัฏฐานด้วยคิดว่า "เราจักรักษาซึ่งผู้อื่น".
ภิกษุทั้งหลาย. ! เมื่อรักษาตน ก็คือรักษาผู้อื่น : เมื่อรักษาผู้อื่นก็คือรักษาตน .
ภิกษุทั้งหลาย. ! เมื่อรักษาตนก็คือรักษาผู้อื่น นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
ข้อนี้หมายความว่า
รักษาตนด้วยการเสพธรรมะ
ด้วยการเจริญธรรมะ
ด้วยการทำให้มากซึ่งธรรมะ.
นี้แหละคือ เมื่อรักษาตนอยู่ จะมีผลเป็นการรักษาผู้อื่น.
ภิกษุทั้งหลาย. ! เมื่อรักษาผู้อื่นก็คือรักษาตน นั้นเป็นอย่างไรเล่า ?
ข้อนี้หมายความว่า
รักษาผู้อื่นด้วยการอดทน
ด้วยการไม่เบียดเบียน
ด้วยเมตตาจิต
ด้วยความรักใคร่เอ็นดู.
นี้แหละคือ เมื่อรักษาผู้อื่นอยู่ จะมีผลเป็นการรักษาตนด้วย.
ภิกษุทั้งหลาย. ! เมื่อคิดว่าเราจักรักษาตน ก็จงเจริญสติปัฏฐานเถิด,
เมื่อคิดว่าเราจักรักษาผู้อื่น ก็จงเจริญสติปัฏฐานเถิด;
เพราะว่าเมื่อเจริญสติปัฏฐานเพื่อรักษาตน ก็เป็นการรักษาผู้อื่น :
เมื่อเจริญสติปัฏฐานเพื่อรักษาผู้อื่นก็เป็นการรักษาตนด้วย;
อย่างนี้แล.
- มหาวาร.สํ. ๑๙/๒๒๔ - ๒๒๕/๗๕๘ - ๗๖๒.
